Attyka jest to składnik budowli osłaniający dach, będący nad gzymsem. Może przybrać rozliczne formy, jak ścianka, balustrada bądź rząd sterczyn. Poza prostym zadaniem dekoracyjnym spełnia też funkcję zabezpieczającą, utrudnia przeniesienie się ogniowi w momencie pożaru z jednego domu na następny.
Attyki używane były już w dawnej Grecji, skąd, jak część greckich pomysłów, zostały przeniesione do starożytnego Rzymu. Koniec świata starożytnego to jednocześnie upadek używania attyki. W wiekach średnich pojawiała się tylko okazjonalnie. Jej odrodzenie nastąpiło wraz z renesansem. Szczególną popularnością cieszyła się w Europie Środkowej, w tym na ziemiach polskich.
O ile np. we Włoszech najpowszechniejsza jest attyka balustradowa, toż w Polsce przybierała ona zwykle formę bogato zdobionej ścianki. Najbardziej popularnym przykładem polskiej attyki jest zapewne ta znajdująca się na krakowskich sukiennicach, codziennie podziwiana poprzez tysiące mieszkańców a także podróżnych.. Jest to znana ozdoba na krajowych budynkach świeckich, takich jak pałace lub ratusze wybudowanych przed 2 połową XIX wieku. Przeważnie nie przebywa na budowlach sakralnych. Pojawia się również okazyjnie także na budowlach późniejszych, jak np. na Pałacu Kultury i Nauki.